พราว สาวน้อยวัยละอ่อน เรียนอยู่ชั้นมัธยม 4 เธอเป็นคนร่าเริงและอัธยาศัยดี เธอเรียนที่โรงเรียนตัวอำเภอของจังหวัดบุรีรัมย์

เธอจะไปเรียนด้วยรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจกับพี่สาวข้างบ้าน

     วันหนึ่งแม่ได้เล่าให้ฟังว่า "วันนี้มีรถแหกโค้งตรงหมู่บ้านข้างๆเราด้วย หัวไปฟาดกับกำแพงเลือดยังติดกำแพงอยู่เลย"

     หลังจากที่ได้ฟังแล้ว เวลาขับรถผ่านพราวจะชอบมองหารอยเลือดอยู่ทุกครั้ง อาจเป็นเพราะเธอชอบฟังเรื่องราวสยองขวัญ ชอบดูหนังผีอยู่แล้ว เเต่ลึกๆแล้วเธอเองก็เป็นคนกลัวผีมากๆคนนึงเหมือนกัน

     วันหนึ่งหลังจากกลับมาจากโรงเรียน พราวเป็นคนซ้อนส่วนพี่สาวเป็นคนขับ พอถึงทางโค้งเธอดันพูดลอยๆขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวว่า "กลับบ้านกันเถอะ" หลังจากพูดจบเธอรู้สึกตัวแล้วก็รู้สึกเสียวสันหลัง ขนลุกทั้งตัว พอกลับมาถึงบ้านเธอรีบถุยน้ำลายตรงประตูบ้านเพราะเป็นความเชือว่าจะทำให้สิ่งที่ตามมาเข้าบ้านไม่ได้ แล้วเธอก็ไปเล่าให้แม่ฟัง แม่จึงบอกว่าพรุ่งนี้ต้องไปส่งเขาที่เดิม 

     คืนนั้นพราวนอนไม่หลับเลย รู้สึกว่ามีคนจ้องมองอยู่ตลอดเวลา และก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าอยู่ตลอด เช้ามาพราวรีบแต่งตัวไปโรงเรียน และผ่านตรงทางโค้งนั้น เธอจึงพูดว่า "ลงตรงนี้นะ มาส่งแล้ว" และหลังจากนั้นเธอก็ไม่รู้สึกว่ามีคนตามและไม่ได้กลิ่นแล้ว เหตุการครั้งนี้ทำให้เธอเข็ดไปอีกนาน...